okyanus derlerdi
okyanus derdim
koca bir deniz
sonra gördüm
atlantik adı
sonsuz ufka uzanıyordu
upuzun çimenlerin olduğu dümdüz bir kırda
yürümek gibiydi
atlantikde yüzmek
bacaklarını döverken dalgalar
hayatı fısıldıyordu
unutma bak ne kadar sonsuz dünya
hisset ayaklarının altında yatan kumu
derine çarpan tuzlu suyu
gözbebeğini küçülten ışık dolu ufku
unutma yaşadın
yaşıyorsun
kimbilir belki de yaşamaya devam edeceksin
benim adım atlantik
bunları söylemek için çağırdım seni
yaşadığını hatırlatmak için
Friday, May 18, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment